Integracja sensoryczna
Integracja sensoryczna to prawidłowa organizację wrażeń sensorycznych (bodźców) napływających przez receptory. Oznacza to, że nasz mózg, otrzymując informacje ze wszystkich zmysłów takich jak wzrok, słuch, równowaga, dotyk, czucie ruchu-kinestezja
rozpoznaje je, segreguje i interpretuje oraz integruje je z wcześniejszymi doświadczeniami.
Na tej podstawie mózg tworzy odpowiednią do sytuacji reakcję nazywaną adaptacyjną.
Zaburzenia przetwarzania sensorycznego pojawia się gdy mózg niewłaściwie opracowuje informacje sensoryczne docierające do ciała z otoczenia. Dziecko ma kłopoty z organizacją zachowania w odpowiedzi na docierające do niego bodźce.
Założenia teorii SI
Diagnoza
Diagnoza pozwala na dobór odpowiednich działań terapeutycznych. Jest pierwszym, bardzo ważnym elementem oceny procesów sensorycznych u dziecka. Składa się z cyklu spotkać. Na pierwszą wizytę zapraszani są rodzice opiekunowie dziecka w celu zebrania wywiadu, kwestionariuszy sensomotorycznych. Na kolejne spotkanie rodzice przychodzą wraz z dzieckiem. Podczas zajęć prowadzona jest obserwacja swobodnych i kierowanych zachowań ruchowych dziecka na sali terapeutycznej, reakcja na podawane bodźce zmysłowe.
W zależności od wieku dziecka oraz możliwości funkcjonalnych wykonywane są:
Każda diagnoza kończy się spotkaniem podsumowującym, na którym omawiane są wyniki badań, uzyskane wyniki testów, zalecenia do dalszej pracy oraz plany terapeutyczne. Przekazana zostaje rodzicom szczegółowa ocena ryzyka zburzeń procesów integracji sensorycznej.
Diagnoza prowadzona jest przez Certyfikowanego Terapeutę Integracji Sensorycznej, posiadającego duże doświadczenie w diagnozowaniu dzieci pod katem zaburzeń przetwarzania sensorycznego.